ΜΕΤΑΞΥ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΥ |
".... ο Αγλαός τον χρόνον του βίου πάντα γένοιτο ευδαίμων." Ατό την αρχαία παράδοση το περίφημο ∆ελφικό Μαντείο κήρυξε ευτυχέστερο
και του ίδιου του Κροίσου και κατά άλλους και του πατέ ρα του Κροίσου, Γύγη. Τον Αγλαό ήταν απόλυτα ευτυχής καίτοι είχε μοναδική περιουσία έναν αγρό από πατρική του κληρονομιά, από τα προϊό ντα του οποίου ζούσε, χωρίς ποτέ να απομακρυνθεί από αυτόν. (Αναχάρ. περηγ. 4). Το θρύλο δεν παρέλειψε να μας τον αναφέρει και ο περιηγητής της αρχαιότητας Παυσανίας, ο που διέσχισε τη γραφική κοιλάδα από ∆άραέως Τριπόταμα (172 μ.Χ.). Γράφει λοιπόν ο Παυσανίας στα "Αρκαδικά" του (κεφ. 24, παρ.13) τα εξής αυτολεξεί: "Ον δε ήκουσα εν Ψωφίδι επί Αγλαώ λόγον ανδρί Ψωφιδίω Κροίσον τον Λυδόν όντι ηλικίαν , ως ο Αγλαός τον χρόνον του βίου πάντα γένοινοι ευδαίμων, ου μ ε έπειθεν ο λόγος . Αλλά ανθρώπων μεν των εφ'εαυτού κακά αν τις ελάσσονα αναδέξαιτο, καθά και ναυς ήσσον αν χειμαθείη νεώς άλλης άνδρα δε συμφορών αδιαθέτει στάντα εκτός ή τα πάντα ουρίω ναυ χρησίμευαμένην πνεύματι ουκ έστιν όπως δυνησόμεθα εξευρείν". κατά Η μετάφραση του χωρίου έχει ως εξής: "∆εν πίστευσα όσα άκουσα στην Ψωφίδα για τον Ψωφίδιο Αγλαό, σύγχρονο του Λυδού Κροίσου , ότι δηλαδή ο Αγλαός έζησε ευτυχής εξ'αρχής μέχρι τέλους της ζωής του. Μπορεί κανείς να πάθει λιγότερα κακά από τους συγχρόνους του ανθρώπους, όπως κι κι ένα πλοίο μπορεί να υποφέρει από την τρικυμία λιγότερο από άλλο πλοίο. ∆εν θα μπορέσουμε ποτέ να βρούμε άνθρωπο που να μη δοκίμασε καμιά συμφορά στη ζωή του ή πλοίο που να είχε πάντα ούριο άνεμος". Αυτά ακριβώς μας αναφέρει στο σχετικό χωρίο του ο ερασιτέχνης περιηγητής Παυσανίας, στο πολύτιμο έργο του για τη γνώση της αρχαίας Ελλάδας, της μυθολογίας της τοπογραφίας της,και των μνημείων της . Ο περιηγητής ζει σε μια άλλη εποχή τώρα,έχει νέες αντιλήψεις και εμπνέε από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, ότι δηλ. «η διαρκής ευτυχία δεν είναι δυνατή στον κόσμο». Έτσι, δεν πιστεύει ότι μπορεί να έζησε τέτοιος άνθρωπος στην ορεινή και άγονη Ψωφίδα. "Τέρας εστίν ει τις ηυτύχησε δια βίου", έλεγε αρχαίο ρητό. Η πίστη αυτή διαπνέει όλη την αρχαία ελληνί κή σκέψη. Συγκεκριμένα, ο Όμηρος στα ποιήματά του (Ιλιάς Ω ́ στίχ.527) αναφέρει ότι "Ότι απ'όσα δίνει ο Ζευς πιθάρια δυο σιμά του έχει, το ένα κών, Και ο Σόλων ο Αθηναίος προς τον υπερόπτη Κροίσο απάντησε: "Μηδένα Ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη του πιστοποιεί την παραπάνω αντίληψη: "Ο θνατών βίοτος ολίγιστον χρόνον Ώστε λοιπόν η Ψωφίδα είχε την τύχη να φιλοξενήσει στα στενά πλαίσια
|